Evet evde tatlı mı tatlı bir heyecan var bu aralar… Görselden de anlayacağınız üzere aramıza katılacak bir kuzu var yaz aylarında. Bir süredir gündemimizde olan bebek konusu onun gelmeye karar vermesi ile bekleyişe dönüştü.

İşim gereği sürekli doğumlara girip mucizelere tanık olduğumdan sürecin çok içindeyim sanıyodum. Halbuki hamilelik süreci benim için bambaşka zorlukları ve  bilinmezlikleri bir arada getirdi. İlk 4 ayım neredeyse kabus gibi geçti. Hiç bir şey yiyemediğim, sürekli migde bulantısı ile başetmek zorunda kaldığım bu dönemde bir de kokulara karşı oluşan aşırı hassasiyetim eklenince sonu gelmeyecek bir dönemdeyim herhalde diye düşünmeye başladım. Tabii ki doktorum ve kitaplar düzeleceğini söylüyordu ama sanki zaman hiç geçmiyor gibi geliyordu bana. Bir yandan da hiç bir şey yiyemediğim için bebeğin gelişimini olumsuz etkilediğim psikoloji eklenmişti ki minnakların ilk 3 ay annenin depolarından beslendiğini öğrenince rahatladım. Neyse ki 4. ay bitiminde herşey yoluna girmeye başladı. İlk başlarda kız sinyalleri veren ama daha sonra erkek olduğu anlaşılan miniğimiz şu sıralar sırt ve bel ağrısı dışında beni zorlamıyor. Hatta akşamları mini mini hareketleri ile bizimle tanıştı bile 🙂

Şimdilik bizim cephede durumlar bunlar…